Herbaciany krzew o nazwie Camelli sinensis może osiągać nawet pięć metrów wysokości, a jej liście mierzą przeważnie od pięciu do dziesięciu centymetrów długości. Herbaciane plantacje są wypełnione właśnie tym gatunkiem rośliny. Podczas kwitnięcia drzewko zachwyca swoją różnorodnością barw: od białych, poprzez bladoróżowe aż po intensywnie czerwone kwiaty. Z tego wiecznie zielonego krzewu zbiera się świeże listki, z których następnie produkuje się herbatę.

Azjatyckie plantacje

Camellia sinensis, zwana również chińską herbatą, rośnie w tropikalnym i subtropikalnym klimacie: preferuje wilgotne, żyzne gleby (torfowe, gliniaste i piaszczyste), stosunkowo wysokie temperatury (od 15 do nawet 35 stopni Celsjusza) oraz obfite opady deszczu (sięgające rocznie nawet 250 cm na metr kwadratowy). Herbata nie lubi Słońca, im mniejsze nasłonecznienie, tym wolnej rośnie i nabiera charakterystycznego, głębszego aromatu. Pierwsze plony można zbierać przeważnie piec lat po zasadzeniu plantacji, co nie należy do łatwych zadań. Listki są przycinane do odpowiedniej wysokości i zbierane ręcznie, z racji ich delikatności i kruchości. Pracownicy zbierają jedynie pączek z dwoma pierwszymi listkami, pozostałe pozostawia się na krzewie. Taką pracę wykonują najczęściej kobiety. Doświadczone kipperki potrafią zebrać nawet 25 kilogramów herbaty dziennie, z której można wyprodukować maksymalnie 7 kilogramów gotowego produktu. W Chinach, Japonii i Tybecie listki zbiera się 3-4 razy do roku, zaś w Indiach i Indonezji przez cały czas.

Długa podróż

Zebrane w bambusowych koszyczkach listki najpierw muszą zwiędnąć w specjalnym bębnie w wysokiej temperaturze, a następnie są zwijane i zgniatane w tak zwanej skręcarce. To tam zostają poddane procesowi utleniania, uzyskując charakterystyczny kształt i aromat (w zależności od rodzaju herbaty, ten proces może być powtarzany parokrotnie). Kolejny etap polega na suszeniu przy pomocy strumienia ciepłego powietrza. W finalnym etapie produkcji herbata zostaje podzielona wedle stopnia rozdrobnienia i zapakowana w bawełniane torebeczki lub do drewnianych skrzynek zabezpieczonych folią aluminiową i papierem. Tak przygotowany produkt zostaje dodatkowo zabezpieczony tkaniną jutową i następnie trafia na podkład statku, który transportuje herbatę do producentów w poszczególnych krajach, jak na przykład do Wielkiej Brytanii lub Niemiec.