Chmiel jest rośliną uprawną, które w Polsce jest bardzo popularna. Ba, uprawy chmielu potrafią zajmować całe połacie pól uprawnych, jaki widok można spotkać choćby na Lubelszczyźnie. Ma to swoje znaczenie jeśli chodzi o pierwsze wykorzystanie szyszek chmielu, które może przyjść nam do głowy. Jest on uprawiany głównie z uwagi na użycie do produkcji piwa. Roślina ta nie znalazła się tu jednak ze względu na to zastosowanie, ale oczywiście dlatego, że jest oprócz tego surowcem zielarskim.

O chmielu słów kilka

Chmiel jako roślina uprawna jest rośliną wieloletnią, która osiąga monumentalną wysokość nawet do 8 metrów. Wysokość, bo jest rośliną pnącą, ale bez podparcia – płożącą. Dla niezorientowanych – pola chmielu wypełnione są słupami, na których umocowane są linki, dzięki którym pędy maja się na czym owijać. Owocem chmielu są szyszki, które zawierają olejki eteryczne, garbniki, flawonoidy oraz związki żywicowe. Napar przygotowujemy z suszonych szyszek chmielu. Łyżeczkę suszu zalewamy gorącą, ale nie wrzącą wodą i przykrywamy na około 10 minut. Powstały napar ma żółtawy kolor, a przy tym dosyć nieprzyjemny, gorzki smak i zapach. Podobnie jak do yerba mate, większość osób musi się przyzwyczaić do tego specyfiku, ale z czasem zarówno posmak, jak i aromat stają się bardziej do przyjęcia.

Zastosowania naparu z chmielu

W zielarstwie szyszki chmielu znane są z uwagi na wiele właściwości leczniczych:

• Napar wpływa pozytywnie na kłopoty pokarmowe. Zaleca się, aby na paru nie słodzić, mimo jego gorzkiego smaku, bo to negatywnie wpływa na właściwości. Herbatka chmielowa przyspiesza wydzielanie soków trawiennych, co usprawnia trawienie.
• Pozytywnie wpływa także na działanie układu nerwowego i samopoczucie w stresujących sytuacjach. Ma działanie uspokajające i nasenne, dlatego jest też często składnikiem ziołowych tabletek uspokajających zaraz obok melisy.
• Ma działanie moczopędne, dlatego też zaleca się picie naparu osobom z problemami ze strony układu moczowego.
• Działa antybakteryjnie, więc stosowany jest też do przemywania ran i owrzodzeń na skórze.