Jak już niejednokrotnie wspominałam, nasi rodacy są dość przekorni, jeśli idzie o nadawanie własnych nazw produktów. Herbata to zbitka dwóch łacińskich słów herba oraz thea oznaczające zioło krzewu (domyślnie Camelii Sinensis), zaś w całej Europie króluje etymologia bazująca na chińskim leksemie 茶.
W Chinach herbatę, bez względu na jej rodzaj, określa się ją nazwą 茶 co jest wymawiane, w zależności od regionu, jako tê lub chá i oznacza dosłownie „młody listek”. Świeżo zebrane listki nazywa się „cza’a-je”, zaś gotowy susz określa się mianem znanego nam czaju.
Pozwolę sobie udostępnić, podając na angielską Wikipedią, wybrane derywacje od tê:
| Language | Name | Language | Name |
| Afrikaans | tee | Armenian | թեյ tey |
| Cassubian | arbata/harbata(1) | Czech | té or thé (2) |
| Esperanto | teo | Estonian | tee |
| West Frisian | tee | Galician | té |
| Hungarian | tea | Icelandic | te |
| Javanese | tèh | Kannada | ಟೀಸೊಪ್ಪು Tee-soppu |
| Leonese | té | Limburgish | tiè |
| Malayalam | തേയില Thēyila | Maltese | tè |
| Scots | tea [tiː] ~ [teː] | Scottish Gaelic | tì, teatha |
| Swedish | te | Tamil | தேநீர் theneer(3) |
Wybrane derywacje od słowa chá:
| Language | Name | Language | Name |
| Chinese | 茶 Chá | Assamese | চাহ sah |
| English | cha or char | Gujarati | ચા chā |
| Konkani | च्या chyā or chao | Korean | 차 cha (1) |
| Oriya | ଚା cha | Persian | چای chā |
| Somali | shaah | Sylheti | sa |
| Vietnamese | trà and chè (2) |