Gojnik znany jest jako herbata górska lub herbata pasterzy, dlatego, że naturalnie występuje na terenach położonych wysoko – powyżej 1000 metrów nad poziomem morza. Pierwsi jej smak i właściwości wypróbowali właśnie pasterze w górach na terenie Grecji, którzy wypasali tam swoje stada owiec. Inne znane nazwy naparu z gojnika to szałwia libańska, herbata grecka, a nawet (całkiem jednoznacznie brzmiąca) bułgarska viagra.
Stosowanie herbaty
Herbata górska jest znana i powszechnie stosowana na południu Europy – w Grecji, Albanii, Bułgarii, Macedonii i innych krajach Morza Śródziemnego – a także w Turcji i na północy Afryki. Jako że roślina występuje wysoko w górach, trudniej zadbać o samodzielne jej wyhodowanie w domowych warunkach (jak to jest z wieloma ziołami). Do przygotowania naparu wykorzystuje się susz – łodygi, liście i kwiaty gojnika. Napar przygotowujemy tradycyjnie – łyżkę suszu zalewamy gorącą wodą i czekamy kilka minut aż się zaparzy. Dla smaku można posłodzić, np. miodem lub syropem.
Właściwości gojnika
Tradycyjnie w starożytności herbata grecka podawana była żołnierzom, którzy wracali z wojny, celem szybkiej regeneracji sił. Dziś znamy wiele różnych właściwości leczniczych naparu:
- Stanowi bogate źródło składników mineralnych, takich jak żelazo, magnez, sód, cynk, miedź.
- Wspomaga działanie układu krążenia.
- Wspiera oczyszczanie organizmu z toksyn.
- Ma działanie bakteriobójcze, przeciwzapalne. Dlatego teraz (ale również tradycyjnie u żołnierzy) gojnik wykorzystuje się, aby przyspieszyć gojenie się ran.
- Pomaga w leczeniu przeziębień i schorzeń górnych dróg oddechowych.
- Wspiera układ odpornościowy.
- Przyspiesza leczenie chorób nerek i układu moczowego.
- Jest również afrodyzjakiem. Stąd pochodzi jej nazwa „bułgarska viagra”.
Istnieją badania, które wskazują na pozytywne działanie gojnika na działalność mózgu – wydajność umysłową i łagodzenie stanów zapalnych. Może mieć również pozytywny wpływ na usuwanie złogów białkowych, a co za tym idzie – wsparcie w leczeniu demencji i choroby Alzheimera.